37.

Cieszę się, że między tą dwójką wszystko jest ok.
Mam nadzieję ,że już zawsze tak będzie.
Następnego dnia obudziłam się dość wcześnie.

 Sama nie wiem czemu. Wyślizgnęłam się z łóżka tak by nie obudzić Michała. 

Ubrałam się , zaczesałam i zeszłam na dół. Następnie wybrałam się na spacer. Chciałam przemyśleć także swoje problemy . Każdy je ma. Chciałabym znów być beztroską siedmiolatką.

 Ahh piękne to były czasy ,ale cóż czasu nie cofniemy. Szłam brzegiem morza .Czego ja tak naprawdę oczekuję od życia ? Dużo pieniędzy , przyjaźni ? Sama nie wiem. A może tego by ktoś się mną zajął.? Był . Nie chodzi mi o Krzyśka tylko o chłopaka. Po dłuższym spacerowaniu usiadłam na kamieniu . Tam gdzie znalazłam Kubiaka. Po chwili dosiadła się do mnie obca kobieta. Wydawała się dość miła.

- Kiedyś znajdziesz mężczyznę ,który nazwie cię piękną kobietą. Który pocałuje cię w czoło, pokazując jak bardzo cię kocha. Który zadzwoni ,gdy się rozłączysz. Który będzie cię uwielbiał w dresie, w piżamie,który będzie dumnie trzymał cię za rękę przy twoich znajom , mówić że jesteś tą jedyną.Znajdziesz takiego ,który będzie mówił ,że pięknie wyglądasz bez makijażu i ułożonych włosó. Miej oczy szeroko otwarte.

- Nie o to chodzi...

Miała rację chodziło o faceta. Ale przecież nie będe zwierzać się obcej babie no nie ? Od tego mam przyjaciół.

- Czasami warto wygadać obcej osobie niżeli przyjaciółce.

- Może ma Pani rację.

- On jest bliżej niż możesz się spodziewać- rzekła i tak po prostu wstała i poszła zostawiając mnie w osłupieniu.

Siedziała bym tak dalej i myślała nad jej słowami gdyby nie mój telefon . W jednym momencie zaczął dzwonić wyrywając mnie z tego transu.

Spojrzałam na wyświetlacz. Michał...
Odebrałam.

- Gdzie ty jesteś ? - zapytał na wstępie.

- Już idę .- oznajmiłam.

- Dobra, to czekam .

- Ok.- i się rozłączyłam. 

Z niechęcią wstałam i ruszyłam w stronę hotelu. 

Między czasie popatrzyłam na zegarek 9 . No nieźle sobie pospacerowałam . 

Po chwili byłam już w pokoju. W samych drzwiach przywitał mnie uściskiem Kubiak.
- Gdzie byłaś? Martwiłem się.

- Przejść się.

- O tej godzinie?- zapytał zdziwiony.

- Wyobraź sobie ,że też żyję i też mam problemy.

-Może w czymś mogę pomóc?

-Nie dziękuję.- powiedziałam z ironią w głosie i udałam się na śniadanie. Za mną udał się też Kubiak.

-Ej no przepraszam ..

-Za każdym razem przepraszasz.

- Wiem bo za każdym razem wyjeżdżam z jakąś głupotą .

- No tutaj się zgodzę.

Śniadanie zjedliśmy w ciszy. Potem Kubiak zniknął na większość dnia, a ja wybrałam się pozwiedzać miasto. Niestety nie obeszło się bez nieszczęsnego spotkania.

- O hej .- przywitał się radośnie Damian.

No pięknie jeszcze jego brakowało, aby się przyczepił.

-Hej.- odpowiedziałam ze sztucznym uśmiechem , który musiał wkraść się na moją piękną buzię.

-Spacerek ?- zapytał.

- Sorki śpieszy mi się.

- Ok. .To pa.

- Cześć.

Jakoś nie miałam w tamtym momencie ochoty z nim rozmawiać . A szczególnie spędzać czas. Chyba by mnie zagadał. Musiałam wstać lewą nogą, bo w nie humorze jestem. Ajajaj…

Kupiłam pamiątki. Igle oczywiście też. Zamordował by mnie jakbym mu nic nie przywiozła. Jestem ciekawa co on mi przywiezie.. Hah zobaczymy .

Po zakończonym obiedzie udałam się na frytki ,a następnie na plaży ,gdzie przeleżałam resztę dnia. Wypoczęta zebrałam swoje rzeczy i ruszyłam do miejsca zakwaterowania. W jeden chwili zaczął brzęczeć mój telefon. Dostałam sms’a od Kubiaka.

                                               Miesiek :)

O 21. Widzę cię wystrojoną, uczesaną i wymalowaną . Do zobaczenia :*


                                                      Kaśka :
                                                     

                                              PO co ?:P

                                                 Misiek :)

                                              Niespodzianka.

                                                     Kaśka :

                                           Niech ci będzie :D

                                                    Misiek :)

                                          Do zobaczyska.:D


Następnie schowałam telefon do kieszeni. Potem zjadłam kolację i zaczęłam się szykować. Założyłam sukienkę, balerinki , uczesałam włosy i zrobiłam makijaż. Gotowa wyczekiwałam na Michała.

Zjawił się punktualnie. Obwiązał mi oczy opaską.

- Co to jest ? – zapytałam.

-Niespodzianka to niespodzianka. Nic już więcej nie mów bo i tak ci nie powiem.

Westchnęłam zrezygnowana.

- No dobra.

Zaprowadził mnie do samochodu .Po niedługiej jeździe byliśmy na miejscu. Pomógł mi wysiąść z auta i prowadził wolnym krokiem przed siebie. Po chwili stanęliśmy. Odwiązał mi opaskę .Moim oczom ukazał się przepiękny widok.

Na piasku był rozłożony koc, z jedzenie, a wokół niego paliły się świeczki, z których wydobywał się piękny różany zapach. Zaniemówiłam z wrażenia.

- Czy mogę prosić?- podał mi dłoń i już po chwili byłam wtulona w Michała . Kołysaliśmy się w rytm muzyki. Gdy zorientowałam co się dzieje, szybko się od niego oderwałam .

-Przepraszam .Michał przepraszam!- krzyknęłam biegnąć na przód.

- Kaśka co się stało ? Co ja takiego zrobiłem? – usłyszałam za sobą.

Nie chciałam zrobić mu przykrości , ale ja też nie chciałam drugi raz przeżywać tego samego. Tak samo zaczęła się moja przygoda z Tomkiem. Plaża, kocyk , muzyka a potem ? Szkoda słów.

Biegnąc wpadłam na kogoś .

-Przepraszam .- powiedziałam i chciałam biec dalej ,lecz ta osoba mnie zatrzymała.

- Uciekasz od niego. Tylko go tym ranisz.

- To znowu pani.

- Zaryzykuj .Pokaż mu że traktujesz go chociaż jako przyjaciela.

- Ale ja to robię .- próbowałam się bronić.

- Nie..

Znów tak po prostu zniknęła. Może ona ma rację? On nie zasłużył na takie traktowanie. Przedtem Monika teraz ja. Nie ma szczęścia chłopak . Tak jak i ja .

Szybko zawróciłam .Biegłam .Miałam nadzieję ,że jeszcze go tam zostanę

Zdążyłam. Właśnie zaczął zbierać rzeczy.

-Czekaj !- krzyknęłam.

- Po co ?- zapytał.

Włączyłam muzykę ,która wcześniej leciała i mocno się do niego przytuliłam szepcząc Przepraszam a następnie dziękuję.

Resztę wieczoru spędziliśmy w swoim towarzystwie. Opowiedziałam mu o dziwnej kobiecie. Powiedział mi że również go taka zaczepiła. Dziwny zbieg okoliczności ale była to ta sama osoba. Wywnioskowaliśmy to z naszych opisów. Zrobiłam to tylko po to ,aby pokazać mu że jestem jego przyjaciółką i zawsze może na mnie liczyć. Nic więcej.

Zmęczeni wróciliśmy do hotelu i momentalnie Morfeusz zabrał nas do siebie.









**************

I jak 37 ? Obiecane :D Niestety późno ale czasu nie miałam. Trochę więcej ich razem :D I jeszcze jedno nie liczcie na to ,że ta dwójka tak szybko będzie razem . Jeszcze długa droga do tego :D

Wygraliśmy 3:1 <3

No to do następnego :P Pozdrawiam :*





KOMENTUJESZ=MOTYWUJESZ