46.

Miałam takie dziwne wrażenie ,że czas tak cholernie szybko biegnie. Problemy uciekają ,a może do nich dążę ? Wszystko się okaże .

Siedziałam patrzyłam jak liście spadają jeden po drugim. Lubiłam jesień chociażby za to. Z czasem zaczęłam uwielbiać samotne wieczory ,dnie. Mogłam myśleć oddać się fantazji, kompozytowaniu i śpiewaniu .Gdy Michał miał wieczorem mecze, a ja nie mogłam iść , wyjmowałam gitarę i śpiewałam. Cholernie lubiłam piosenki emocjonalne i smęty . Kaśka coraz bardziej się zmienia. To źle. Chyba.

Wieczorem zadzwonił trener bym przyszła na próbę. Ubrałam się ciepło , bo jak na październik było już dość zimno. Wsiadłam w samochód i już po chwili byłam pod halą.

- Dobry wieczór – przywitałam się z całym składem.

-Cześć Kasia.- rzekł trener.- Mam dla ciebie nowy utwór.

- Nowy ?- zapytałam zaskoczona.

- Na eliminację .Musimy ich czymś zaskoczyć. A takim głosem jak ty masz podbijemy Europę zaśmiał się .- Dawid.

- Srali muchy będzie wiosna.- wystawiłam u język.

- Trawa będzie za to szybciej rosła.- odpowiedział i również wykonał ten sam gest.

-Msz tekst.- podał mi do ręki kartkę z tekstem piosenki .

- Edyta Górniak?!- pisnęłam z zaskoczenia.

- Tak tak .- zaśmiał się głośniej Dawidoo.

No zabiję go kiedyś po prostu.

- Ja tego nie zaśpiewam .- protestowałam.

- Kaśka nie marudź.- zgasił mnie od razu pan Stefan.

Nie wypadało mi się postawić. Pracuje nad nami i to dość ciężko ,do tego jeszcze drużyna . A ja mu się tak odwdzięczam.

- A ty młody nie marudź i tu masz swój.- podał mi również kartkę z tekstem.

Gdy Dawid zobaczył co jest na kartce , jego oczy momentalnie zrobiły się jak pięcio złotówki.

- Kogo masz?- zapytałam .

Nic się nie odezwał , więc ja podeszłam i ,gdy zobaczyłam artustę od razu ryknęłam śmiechem.

-Ziółko!Hahah!- śmiałam się jak głupia.

-Ty się nie śmiej bo mu pomożesz!- kolejny raz mnie zagiął Stefan.

-Haha!- zaśmiał się ten parszywiec.

- OK.- powiedziałam marszcząc brwi.

-Dobra do roboty !- klasnął w dłonie trener.- Kaśka ruszaj.

Wzięłam do ręki mikrofon i zaraz z głośników poleciała melodia, a ja zaczęłam śpiewać.

-Aniele mój, szukałam Cię, kiedy szczęście porwał wiatr,
Gdy złe słowa splotły sieć, nikt nie słyszał serca skarg,
Mój świat umierał w snach, myśli wrogiem stały się,
Moje serce lustrem jest i ciągle jeszcze szuka sił by wybaczyć


Tyle nieotartych łez zanim los przytulił mnie,
Tyle pustych dni nim uwolniłam się z tamtych chwil,
Każdy dzień oddala gniew, bo jego ramię siłą jest,
Ocaliła mnie czułość wyśniona i spełniona

Aniele mój Ty wiedziałeś i cierpiałeś tak jak ja,
Przyrzekam Ci więc, że każdy mój dzień będzie światłem tych którzy zgubią się,


Tyle pustych dni nim uwolniłam się z tamtych chwil,
Każdy dzień oddala gniew bo jego ramię siłą jest,
Ocaliła mnie czułość wyśniona i spełniona,
Twoja czułość...
-Wiedziałem ,że dasz radę .- poklepał mnie po ramieniu trener.- Teraz twoja kolej.

-To ruszamy.- powiedział sam do siebie Dawid.

O zaczął śpiewać.

-Na ulicy pustej tłum.

Dookoła głuchy szum

To śmiech i płacz

Nawet pies już czeka gdzieś.

Nie pomagał niczym

to śmiech co śpi.

Dzisiaj lęk ogarnia mnie

Wszystko dalej już nie moje

Znikasz gdzieś

Powiedz czy zostaniesz tam

Gdzie nas rzucił podły świat?

Czy wracać mam ?

Najdalej widzę cień twojego ja

Najdalej słyszę oddech który znam jak nic.

Najdalej widzę cień twojego ja

Najdalej słyszę oddech który znam jak nic.
Nawet nieźle mu szło .Pomogłam mu tylko przy wysokich dźwiękach .Pośpiewaliśmy trochę i wróciłam do domu.

Michała nie było dziwne. Umyłam się i położyłam spać. Zbudziły mnie jednak dźwięki dochodzące z kuchni. Wstałam szybko i pobiegłam prosto do niej.

W środku znajdował się cały zalany alkoholem Kubiak.

Mruczał sobie coś pod nosem.

- Gdzie się tak załatwiłeś ?- zapytałam.

- Uuu Asiii.- odpowiedział chwiejąc się.

- Kto cię odwiózł ?

- Zzzbyszek.

-Chodź pójdziemy spać.- wzięłam go pod rękę i zaprowadziłam do sypialni. Rzucał się jeszcze troszeczkę i chciał mi dać buziaka, więc dałam mu tam w policzek i w końcu się odczepił. Ja zaś od razu wykonałam telefon do Zbyszka.

-Cześć Zibi , mam nadzieję że cię nie obudziłam.

- Nie skąd.

- Ty przywiozłeś Kubiaka?- zapytałam.

-Tak . Przeszedł do mnie już trochę ciachnięty i mówił ,że się zakochał.- odparł.

- W kim ?

- Nie chciał mi nic więcej powiedzieć, powiedział tylko,że będzie czekać na znak .

- A to dzięki , a czemu u was nie został?

- Nie chciał , wstał i chciał iść sam , to już go odwiozłem.

- Ok. Dobranoc ,

-Dobranoc – rozłączył się

Sprawdziłam jeszcze tylko czy Michał śpi i sama udała się w podróż do krainy Morfeusza.



*****

Taki lipny ten rozdział. Brak czasu, brak weny ;/ Pada;/

Liczba komentarzy spadła do 6 ;/

Wiem przedtem odpowiadałam ,ale to nie zmienia faktu , że przedtem było ich aż 20 ;/ A może się czepiam.?

Wygrywamy z Hiszpanią 3;0 Tak dalej ! :D



Do następnego i pozdrawiam ;*